Richard en Sabine Commandeur en hun 7 kinderen vormen een samengesteld gezin. In hun huis vol gezellige drukte wordt gewerkt, geleerd, gespeeld en gelachen. Maar compleet zijn ze al vijf weken niet. Richard: ‘Hadden we het huis maar vol. Door de Coronacrisis kan ik mijn drie oudsten niet zien.’

We beeldbellen met het stel dat sinds zeven jaar samen is. Met hun 7 kinderen vormen zij een hecht team; Richard Commandeur met zijn dochter Roos (10) en tweeling Stijn en Britt (8) en Sabine met dochter Bente (10) en zoon Lukas (9). Twee jaar geleden werd hun geluk bekroond met tweeling Eva en Emma. Een huis vol, zeker als iedereen er is. ‘Dat is heel gezellig. Ze kunnen allemaal goed met elkaar overweg’, vertelt Richard. In 2018 verhuisden ze vanuit Wervershoof naar een groot huis in Onderdijk. Met voldoende slaapkamers voor alle kinderen.

Co-ouderschap

V.l.n.r. Sabine, Britt, Bente, Lukas, Roos, Stijn en Richard [foto’s: Laurien Lub]
Het co-ouderschap, dat beide met hun ex-partners voeren, zorgt voor enige verdeling maar met regelmaat is het span compleet. In de huidige crisistijd betekent dat passen en meten. Richard is werkzaam bij defensie en kan thuiswerken. Omdat Sabine nog naar haar werk kan, heeft hij nu 4 dagen per week de zorg voor de kinderen erbij.

Werken in de bloemen

Sabine: ‘Ik werk bij Syngenta op het vitro support lab Flowers in een flowkast en kan de werkzaamheden niet thuis doen. Om voldoende afstand te kunnen houden zijn de medewerkers nu verdeeld over twee locaties; in Enkhuizen en Andijk. Sowieso zitten we altijd al in een hele steriele omgeving. De regels zijn nu nog strikter. Overal staat desinfectiemiddel om onze werkplek schoon te houden en elke dag wordt onze temperatuur gemeten. Als die te hoog is, moet je naar huis. We ontvangen nu geen bezoekers en vergaderen via Zoom. De vraag naar bloemen neemt af, export via vliegtuigen is vaak ook moeilijk. Toch is er nog veel werk te doen wat nu toch op een aangepaste manier gebeurt. Maar we doen ons best. En ik ben blij dat ik nog werk heb, hoewel het nu voor Richard wel extra zwaar is thuis.’

Thuiswerken

Sabine en Richard met tweeling Eva (links) en Emma

Richard is als Sergeant Majoor veiligheidskundige van de Marine kazerne in Den Helder. Hij mag thuiswerken, maar dat is best lastig met de kinderen thuis.
‘Normaal gesproken gaan de oudsten naar school, naar De Dijkwerkers en De Schelp en de kleintjes gaan naar de kinderopvang. Nu verzorg ik de tweeling en tussendoor help ik, 1 of 2 dagen in de week, de kinderen van Sabine met hun schoolwerk. Dan ontvang ik een berichtje of fotootje van ze via de IPad terwijl ze in een andere kamer met school bezig zijn. Toch prachtig dat die digitale middelen er zijn. Ook om contact te hebben met mijn oudste drie kinderen die ik al vijf weken niet heb gezien.’

Hoesten

‘Omdat mijn dochter Roos al wekenlang hoest, verblijven ze nog steeds bij hun moeder. Lukas heeft astma en Eva lag afgelopen november nog in het ziekenhuis met een longontsteking. We kunnen het risico niet lopen dat zij besmet raken. Hoewel we denken dat het geen Covid 19 is, adviseert de GGD en de huisarts toch om de kinderen pas weer te laten komen als Roos 24 uur klachtenvrij is. We bellen en videobellen nu veel, maar dat is toch niet hetzelfde. Ik mis ze ontzettend, wij allemaal. Dat vind ik het ergste van deze situatie.

Niet knuffelen

Het contact met de ex-partners is gelukkig redelijk goed. De kinderen van Sabine hebben er aan die kant kort geleden een broertje bij gekregen. En juist omdat er zo veel kinderen bij betrokken zijn, is een goede verdeling belangrijk. Richard: ‘Thuisonderwijs geven aan vijf kinderen is niet haalbaar. Daarom zouden mijn oudsten toch al door de week bij hun moeder verblijven. Maar nu kan ik ze in het weekend ook niet zien. Ook even langs gaan voor een wandeling samen zit er niet in. De kinderen zeiden: Pap, je kunt wel langskomen, maar als we je niet kunnen knuffelen dan liever niet… Ik vind het heel goed dat ze dat zelf aangeven, maar het doet wel pijn.’

Duitsland

Ook andere familie en vrienden zien ze nu niet. Sabine haar familie woont in Duitsland, de afstand lijkt nu groter dan ooit. ‘Mijn zus wordt 50, dat kan ik niet mee vieren. En we gaan niet even snel naar Duitsland voor een korte “raamvisite”. Ik maak me zorgen om mijn moeder, zij behoort tot een risicogroep. Natuurlijk bellen we veel en ik
Facetime met mijn nichtje en neefjes, maar ik vraag me af of ik ze dit jaar nog kan zien en vasthouden.

Buitenplezier

Ze hopen dat het eigen gezin snel weer compleet kan zijn. Ondertussen maken ze er het beste van. Een heerlijk huis met tuin en uitzicht op de Grote Vliet, maakt veel goed.
Sabine: ‘We hebben een zitje aan het water, een trampoline, glijbaantje, zandbak. Voor alle kinderen buitenplezier. Heel fijn dat we dat hebben en het weer steeds zo mooi is.’

Team Commandeur compleet

Lekker naar buiten, dat mag gelukkig nog. Want binnen is wat behelpen. Richard: ‘Met mijn thuiswerk, Sabine haar werkdagen en de kinderen thuis, schiet het huishouden er bij in. Het is echt een uitdaging om alles bij te houden. Ik zou het huis opknappen en had al heel ver willen zijn. Nu doe ik ongeveer één gipsplaat per week. Voordeel is wel dat de kinderen nu alles nog kunnen slopen…’
Richard en Sabine kunnen er wel om lachen. Met zo’n groot gezin moet je sowieso wat makkelijker zijn. Liever ‘Team Commandeur’ compleet tussen de rommel dan een geamputeerd gezin in een leeg huis. Hopelijk snel weer samen.

Interview: Mieke de Beer-Koomen

Vorig artikelEen bericht uit café de Ark
Volgend artikelIn quarantaine #3 door Sandra Botman