We vallen met de deur in huis. Op afstand natuurlijk. Deze week nemen we een kijkje achter de voordeur van Chris (59) en Petra (57) Hoogland aan de Raiffeisenlaan in Wervershoof. Wat gebeurt daar rond de avondklok?
‘Het eten is klaar hoor, maar we kunnen niet praten en eten tegelijk’, zo vertelt Petra ons meteen. Haar man Chris zit in een rolstoel. Na een herseninfarct, raakte hij vijf jaar geleden verlamd. “Locked in” zelfs wat ongeveer synoniem is voor helemaal niets meer kunnen, behalve nadenken. Hun hele leven stond op zijn kop. Chris onderging intensieve revalidatie bij Heliomare, Petra gaf haar werk bij de Dekamarkt tijdelijk op en hun woning werd aangepast. Een lift van de woonkamer naar de bovenverdieping geeft hen hernieuwde vrijheid.
Waar Chris de eerste jaren hoegenaamd niet kon communiceren, behalve met een spraakcomputer, zit hij nu met ons aan tafel te kletsen. Het vergt grote inspanning, maar met oprechte aandacht voeren we een prima gesprek.
Hij gaat nog steeds kleine stapjes vooruit. Hij verplaatst zichzelf met een rolstoel, achter de rollator en zelfs op de fiets, onderneemt van alles op de dagbesteding, ging kort voor Corona met een organisatie op skivakantie en onlangs genoten ze van een paar dagen weg in een stacaravan. Het gaat niet zomaar, vergt veel voorbereiding, maar er kan weer veel. Dat hadden ze enkele jaren geleden niet durven dromen. Surftherapie maakt het mogelijk.
Surftherapie helpt veel mensen met niet aangeboren hersenletsel. Het werkt wonderbaarlijk goed. ‘Het is een soort suppen’, omschrijft Petra. “Chris gaat op een surfplank zitten in de branding waar hij zich mee laat voeren door het zeewater.
De kunst is je evenwicht te bewaren zodat je niet van de plank afvalt. Die oefening in balans maakt dat de hersenen op een bepaalde manier worden geactiveerd. Ze maken nieuwe verbindingen aan. Het is echt heel bijzonder wat er gebeurt en het gaat zo snel.’
‘Het is heel apart’, vult Chris aan. ‘Na de eerste keer al, kwam ik thuis en hing ik zomaar zelf mijn jas aan de kapstok. Dat kon ik al jaren niet meer. Ik was zelf verbaasd.’
Sinds de surftherapie gaat Chris snel vooruit. Bij de dagbesteding volgt hij logopedie, sport, leert hij weer koken en maakt hij mozaieken voor zijn fijne motoriek. Hij beweegt zich voort in zijn rolstoel, kan korte stukjes lopen met zijn rollator en gaat zelfs op de fiets naar fysiosport. Steeds denken ze dat het einde van zijn herstel is bereikt en dan toch leert hij weer nieuwe dingen.
Onder begeleiding van vrijwilligers die een opleiding fysiotherapie volgen en mensen van de reddingsbrigade, gaat Chris regelmatig te water, Vorige zomer logeerden ze vijf dagen aan zee. Daar volgden de deelnemers 2 x 3 uur per dag surftherapie. Op diverse momenten voor en na de therapie worden de veranderingen met bewegingscensoren gemeten. Zo brengen ze de vorderingen ook voor medici in beeld.
‘De therapie is nog relatief nieuw waardoor het nog niet door de verzekering wordt vergoed. Het surfen zelf kost niet veel, maar vaak gaat het om een week op locatie waar je dan ook logeert. Zo zou Chris een week naar Fuerteventura. Dat ging niet door vanwege Corona maar zodra het kan, gaat hij alsnog. In mei start hij ook weer met een wekelijkse paar uur op het water.’
Om de surftherapie te kunnen bekostigen werd eind 2019 een actie op touw gezet. Knijn Inkt, Boeken en Meer verkocht kerstkaarten om de reis voor Chris te sponsoren.
Petra: ‘Een geweldig initiatief waarvoor we iedereen hartelijk willen bedanken. Door de komst van Corona is dat er nog niet van gekomen, maar we zijn enorm dankbaar voor alle steun.’
Naast alle aanpassingen in huis, is de hele leefstijl voor het echtpaar veranderd. Net voor Corona bleek Petra een versleten knie te hebben. Ze was veel te zwaar. Op eigen kracht viel ze af en dat kreeg door Corona nog een extra zetje. ‘Ik zag dat juist mensen met overgewicht grote kans hebben op het IC terecht te komen. Dat kan ik natuurlijk helemaal niet gebruiken. Wat moet Chris dan? Het motiveerde me om uiteindelijk 35 kilo af te vallen.’
Petje af voor Petra die, net als Chris, aan een totaal ander leven moest wennen. Ze doet veel zelf. Nog één keer in de zes weken krijgen ze hulp van de verpleging. Het is prachtig dat ze er zijn, maar je bent wel veel vrijheid kwijt. Je dagritme wordt bepaald door hun bezoekjes. Ik ben blij dat ik nu weer veel zelf kan doen. Met hulp van onze naasten natuurlijk.
Steun vanuit de omgeving is essentieel voor Chris en Petra. Inmiddels werkt Petra weer 22 uur bij de Dekamarkt en gaat Chris zelf met speciaal busvervoer naar de dagbesteding. Ze krijgen veel bezoek van hun drie kinderen en vijf kleinkinderen. De kleintjes kennen hun opa niet anders en zijn blij als hij ze ophaalt bij basisschool De Schelp. Dan mogen ze om beurten op schoot mee in de rolstoel. Machtig!
Chris heeft vrede met de situatie. Samen leven ze vooral met de dag. Gelukkig hoefden ze niet te verhuizen. Chris zijn roots liggen al generaties lang in het dorp; hij is een zoon van voormalige slager Hoogland. En hoewel Petra oorspronkelijk uit Alkmaar komt en lange tijd in Medemblik woonde, ligt haar hart in Wervershoof. Bij Chris en de Wervershovers.
Voor meer informatie over en inschrijving voor surftherapie: www.surftherapie.nl
Mieke de Beer-Koomen
Wil jij ook meedoen aan deze rubriek? Stuur even een mailtje naar reactie@binding.nl. Onze fotograaf komt een foto maken, interview kan aan huis of telefonisch.
