Op kermiszaterdag blijven Bas en Sandra Berkhout thuis. Niet om de krachten te sparen voor de kermisdagen die gaan komen, maar voor de kermisborrel in eigen tuin. Ook bij hen een diepgewortelde én muzikale traditie.
Bas (48) en Sandra (45) verhuisden in 2004 naar hun huidige stekkie aan de Van Maaselandstraat. Daar ontstond de vaste kermisborrel op zaterdagavond. Inmiddels al zo’n jaar of 10 vaste prik voor de vaste ‘klanten’.
Vaste klantenkring
Tot de vaste bezoekers behoren vrienden, familie, buren en mensen die steevast even aan komen waaien. Zelfs vanuit Engeland. Na twee Coronajaren kan vriend Ian eindelijk weer de oversteek maken.
Dubbele boeking
Sandra: “We hebben een trouw publiek. Een aantal van mijn vriendinnen is er altijd met of zonder aanhang, vrienden Peter Boos. Ron Newson, Marcel Sijm, Enrico Kors, Patrick ter Wee, veel buurtjes. Jeffrey en Lara Oud zijn er ook, maar hoppen heen en weer van ons naar onze buren Jacques Pronk en Jolanda die ook altijd een kermisborrel geven op zaterdag. Ze kwamen een paar jaar geleden naast ons wonen dus nu hebben sommige gasten een dubbele boeking.”
Buurtconcurrentie
Tussen de twee borrels zit slechts een schutting. Een gezond stukje rivaliteit levert een hoop hilariteit op. Ook dat hoort bij kermis.
Bas: “In beide tuinen zijn wel wat muzikanten te vinden. Vorig jaar waren we lekker aan het spelen en vonden ze het bij de buren nodig om dezelfde nummer nét iets later in te zetten dan wij. Natuurlijk zongen we om het hardst. Lekker de boel saboteren.”
Sandra: “Op een leuke manier hoor. Een paar jaar geleden stonden buurvrouw Jolanda en haar zussen ineens bij ons in de deuropening om als gospelkoor met ons mee te doen. Dat was prachtig.”
Gelegenheidsmuzikanten
Bas: “Samen muziek maken is wel een vast onderdeel van de avond. Iedereen kan meedoen. Ook als je geen instrument bespeelt of vindt dat je niet kunt zingen. Dat maakt niks uit. Zo ontstaan er spontane duetten tussen mensen die nooit samen zingen, speelde Marcel Sijm kazoo door de luiken van de schuur en pakken mensen die nooit durven, ineens de spotlights. Nico Veeken was vaak aanwezig en ook Richard de Beer kwam nog wel eens met gitaar aanwaaien. En Jeroen, Jeffrey en ik (red. de JBJ’s) spelen natuurlijk ook wel een paar liedjes. Als Jeff niet bij de buren zit tenminste.”
Palingroken
Vriend en collega Jeroen Aker behoort haast tot het meubilair bij het gezin Berkhout. Ook met kermis.
“Vroeger speelden we als Bassie & Bobo vaak bij Beer. Bas zijn broer Martijn speelde ook vaak mee. Had ie de hele dag bij Sarto gezeten en kon hij op het podium ontnuchteren. Ja, dat ware noeste tijden. Nu zijn we allemaal wat rustiger. Als Bas mij appt dat de zweef weer gereed staat, dan kom ik tot rust. En dan kan mijn vader van 80 paling gaan roken. Die neem ik dan mee naar de kermisborrel voor op de toast. Mijn vader leert mij nu hoe ik moet palingroken. Dan zit het voor de toekomst wel goed.
Als Zwaagdijker kom ik graag op de kermis van Wervershoof. Het voelt voor mij als thuiskomen. Op de borrel bij Bas en San, maar eigenlijk overal wel. Iedereen is zo hartelijk.”
Gastvrouw
Voor Jeroen en Bas begint de kermis op zaterdag. Vrijdags spelen ze als Bassie & Bobo nog in The Dubliner in Enkhuizen. Sandra gaat dan al naar de kermisborrel van buurman Patrick. Maar niet te gek want er moet op zaterdag nog wel een en ander geregeld worden.
“We slaan weken van tevoren al kratten pils in. We hebben een extra koelkast voor de koeling en gebruiken ook ruimte van de buren. Dat gaat over en weer. Op de avond zelf ben ik wel van de hapjes en de drankjes. Laat Bas maar lekker zingen en gitaar spelen. Ja, tot in de kleine uurtjes. Het is soms al licht als de laatste naar huis gaat. Ik drink die avond bewust niet zoveel. Ik ben toch de gastvrouw. En het scheelt een brak hoofd op zondag. Voor Bas is dat anders.”
Overleefmodus
Bas: “Met kermis kom je in een soort overleefmodus. Dat gaat de dagen erna gewoon verder. Dan gaan we naar andere kermisborrels en kroegen. Muziek is voor mij van ondergeschikt belang, ik blijf hangen waar het gezellig is. Met kermis moet je geen schema hebben. Behalve onze gasten dan, die komen op zaterdag hier. Voor een goeie bodem.”
Tekst: Mieke de Beer-Koomen
Hoofdfoto: Richard de Beer
