Dat lijkt zo gewoon, maar dat is het niet. Rosanne Botman (30) krijgt vlak voor haar vijfde verjaardag een dwarslaesie, na een fout bij een operatie. Vanaf die dag is zij gekluisterd aan een rolstoel en wordt zij verzorgd door haar ouders Koos en Afra. Rosanne heeft een enorme wilskracht getoond en het lukt haar om zoveel mogelijk aan het maatschappelijk leven mee te doen. Zij heeft uitstekende schoolresultaten behaald en werkt als afdelingsassistente bij een poli in het Westfries Gasthuis te Hoorn. Zij heeft een eigen auto en doet mee aan diverse evenementen. Zij redt zich prima, maar op een paar momenten per dag is zij volledig afhankelijk van hulp. Dus zelfstandig wonen is er niet bij. Althans, dat is wat zij lange tijd denkt.
Zij schrijft zich in als woningzoekende, waarna zij eind vorig jaar een woning krijgt aangeboden in het allernieuwste bouwplan van Wervershoof. Op 13 mei betrekt zij haar woning, maar op 22 mei is er een officieel tintje met medewerkers van betrokken instanties, die behulpzaam zijn geweest. Het is immers niet zomaar een huis. Voor zelfstandig wonen is Rosanne afhankelijk van verschillende hulpmiddelen. Zo is er een rails met een zitting, waarmee zij onder begeleiding van haar bed naar de doucheruimte kan worden verplaatst. Het keukenblad is verlaagd, kastjes zijn aangepast en is er apparatuur voor haar beademing. Het huis is helemaal op haar ingericht, sfeervol ook.
Rosanne: “Ik ben zo verschrikkelijk blij met mijn woning. Ik kan nu helemaal op mijzelf zijn in mijn eigen omgeving, met de dingen die ik leuk en mooi vind. Ik kan mensen ontvangen. Ik kan mij prima redden. Ik word daarbij ontzettend gesteund door mijn ouders en begeleidsters die dit mogelijk maken. Ik ben heel dankbaar naar de mensen die dit mogelijk hebben gemaakt.”
De medewerkers van de gemeente, de woningbouw en WMO zijn trots op deze woning. Maatschappelijk werkster Marijke: “Dit is zo uniek. Er is een bijzondere samenwerking en veel kracht geweest om dit voor elkaar te krijgen. Het is ook een voorbeeld voor anderen. Je hoeft niet altijd naar een verzorgingshuis toe. Dit is er een mooi bewijs van.”
Rosanne woont zelfstandig, maar krijgt twee keer per dag hulp. Elke ochtend is of haar vader of haar moeder haar behulpzaam bij het opstaan. ’s Avonds is er een team van vier verpleegkundigen, die haar bij toerbeurt behulpzaam zijn om haar te ondersteunen. En wanneer er ’s nachts iets gebeurt of wanneer zij een keer laat thuis komt, doet zij een beroep op de Omring. Een van de aanwezigen stelt dan ook vast: ze kan te kermis!.
Haar vader is er ook, hij is trots. Koos: “Ik ben heel trost op haar. Het is geweldig dat dit tot stand is gekomen. Er is fantastisch samen gewerkt met verschillende instellingen, maar ook met de aannemer. Alles verliep goed, maar wel af en toe met veel administratieve zaken. Het is voor Afra en mij wel even wennen. Wij hebben zomaar ineens veel tijd over. Maar het is mooi dat wij een deel van de zorg kunnen overdragen. Ik kijk er goed op terug.” Ja, een bijzonder huis voor een bijzondere vrouw. Mooi dat dit mogelijk is gemaakt.
Gerard Bot.
