Een bijzondere 4 mei herdenking in de bijzondere ambiance van de Werenfriduskerk zorgde voor verstilling en bezinning bij zo’n 300 aanwezigen. Speeches, verhalen, gedichten, zang en muziek brachten mensen samen tot luisteren en herdenken van de mensen die leefden in de Tweede Wereldoorlog, soldaten die vochten, verzetsmensen die hun leven gaven en onschuldige burgers die slachtoffer werden van onderdrukking en oorlog. Ook vandaag.
Het is 80 jaar geleden dat Nederland in oorlog leefde. Sindsdien groeien we op zonder oorlog in ons land. Het lijkt vanzelfsprekend. Maar vrijheid is dat nooit. We leven in een wereld waarin spanningen toenemen en er altijd wel ergens oorlog is. Juist in tijden van onzekerheid en conflict is het belangrijk om stil te staan bij de lessen uit het verleden. Vrijheid blijft bestaan als we haar samen beschermen, in wat we zeggen, wat we doen en hoe we met elkaar omgaan. Niet eens per jaar, maar elke dag opnieuw.
De herdenkingsbijeenkomst kreeg vorm in samenwerking met de Werenfriduskerk, fanfare St Caecilia, Tiny Berkhout, Marit Verdonschot, Sandra en Martijn Berkhout, Mieke de Beer-Koomen, Anneke van der Geest, Ben Droog, Pierre Spruit en de kinderen Evi, Antje, Kensi en Anne. Ook met dank aan de verkeersregelaars die het verkeer in goede banen leidden.
Na de plechtigheid in de kerk liepen de bezoekers, geleid door de trom, in een stoet naar het Raadhuisplein waar de namen van gevallen dorpsgenoten werden genoemd, de fanfare speelde en de Last Post klonk alvorens twee minuten stilte de ruimte op het plein vulde. Daarna werden bloemen gelegd bij het monument.
Klaas Schuitemaker, geboren in 1928, diende als dienstplichtig ambtenaar in Nederlands Indië en als oorlogsvrijwilliger in Korea. Namens en voor alle oorlogsveteranen legde hij bloemen bij het monument.
Ook was er familie van verzetsman Simon Koopman aanwezig. Zijn oomzegger Teresa Koopman, speciaal over uit Canada, legde bloemen namens de nabestaanden van gevallenen.
