Nadat Irene in 2012 tweede werd op de 60 km van Eernewoude heeft zij geen wedstrijden meer gereden op natuurijs. Tot afgelopen week. En hoe!
Het begon op donderdag 21 februari in het Zweedse Lulea (spreek uit: Luulio).
Daar reed zij de eerste van drie wedstrijden bij -18 graden Celsius, een wedstrijd van 80 km tegen 52 andere vrouwen.
Er werd gereden op een rondje van 10 km, waarbij het peloton onder een viaduct van een snelweg door moest. Op deze snelweg lag veel sneeuw. In Lulea worden de wegen niet bestrooid met zout, zoals bij ons, maar met fijn grint. Veel grint schoot, ondanks dat de organisatie een groot scherm had geplaatst, over de reling op de baan, doordat auto’s daaroverheen reden. Echter, schaatsijzers kunnen niet tegen grint en dat was er de oorzaak van dat vele rijdsters botte schaatsen kregen en opgaven of toch probeerden de wedstrijd zo goed mogelijk uit te rijden.
Irene reed, zoals altijd, zeer alert om de concurrentie in de gaten te kunnen houden. Ook haar ploeggenote Carien Kleibeuker deed mee om samen een goed resultaat neer te zetten. Uiteindelijk reden Irene en Carien in een kopgroep van vier en draaide het uit op een eindsprint. Op de laatste 500 meter viel Floor Peters letterlijk en figuurlijk uit de kopgroep, doordat zij in een scheur reed. Overtuigend sprintte Irene naar de overwinning en werd Carien knap derde. Tweede werd Carla Ketellapper-Zielman, de Nederlands kampioen op natuurijs.
De tweede wedstrijd ging over 40 km en werd gereden tijdens bewolkt weer en bij een temperatuur van 1 graad en weinig wind op zaterdag 23 februari.
Gelukkig had de organisatie besloten om de ronde in te korten tot 3,6 km en het grint op die manier te ontwijken. Er ontstonden regelmatig kleine kopgroepjes, waarbij of Irene of Carien zaten. Op een gegeven moment zat Irene in een kopgroep van vijf. Er wilden echter twee meiden niet rijden, omdat Irene erbij zat, dus deze ontsnapping ging niet door en ze werden teruggepakt.
Ongeveer vijf ronden voor het einde ontsnapten drie vrouwen, waaronder Carien Kleibeuker. Omdat er miscommunicatie was tussen de ploegleiding en Carien bleven zij weg en sprintten ze om de overwinning. Hierin werd Carien tweede. Irene sprintte nog naar een vijfde plaats in de einduitslag.
Helaas was dit de eerste keer dat Irene geen marathonwedstrijd won dit jaar. Echter niet getreurd en op naar de volgende dag.
De derde wedstrijd werd begonnen onder een stralend zonnetje. Het ijs lag er prachtig bij, omdat het de avond ervoor wat geregend en ’s nachts heel licht gevroren had.
De vrouwen moesten deze dag 100 km rijden en Irene had er zin in na de tegenvallende vorige dag. Na een half uurtje rijden begon het bewolkt te worden en trok de wind aan. Ook begon het daarna te regenen, wat de baan er niet beter op maakte. Diverse keren probeerden tegenstanders weg te rijden, maar dit liep steeds op niets uit. Een eindsprint van acht vrouwen was het resultaat. Er speelde tijdens deze sprint nog een naar incidentje. Lisa van der Geest trok de sprint aan voor haar ploeggenoten en zag dat Irene in haar kielzog reed. Ineens ging Van der Geest rechtop staan om Irene te hinderen en sneed ze ineens naar links. Gelukkig raakte zij haar niet en kon Irene vrijuit naar haar veertiende overwinning op een marathon sprinten.
Iedereen die erbij aanwezig geweest is deze dagen heeft er enorm van genoten.
Supportersavond voor iedereen
Op dinsdag 19 maart a.s houden we onze supportersavond in café ’t Fortuin, van 20 tot 22 uur. Op deze avond zal Irene zelf ook aanwezig zijn en een presentatie verzorgen. Het zal voor ons de afsluiting zijn van het schaatsseizoen en we maken er behalve een informatieve ook een gezellige avond van.
Om onze club wat meer bekendheid te geven, hebben we besloten deze avond ook open te stellen voor niet-sponsoren, dus iedereen is welkom. Wel zouden we graag zien, dat iedereen die wil komen zich even aanmeldt via info@support4irene.nl.
